مای فیلم

موزیکال درباره کارتل های مواد مخدر، هویت جنسیتی و سلنا گومز، ادای احترام یک فیلمساز ایتالیایی به زادگاهش با حال و هوای باروک که در سال های اخیر به طور فزاینده ای نادر شده است، زنی به نام الهه آژیر، ادای احترام یک فیلمساز فرانسوی به حرفه خود در یک فیلمی پر از قهرمانان و شرورهای قدیمی او، بازگشت افسانه ای از دوران جدید هالیوود، دنباله ای بر یکی از اسطوره های سینمای موج نوی استرالیا، مستندی دلخراش اما تکان دهنده درباره اوکراین، زندگی نامه دونالد ترامپ جوان قبل از روزهای فاشیستی، این چند روز است. موضوع چند عنوان آثار جشنواره فیلم کن 2024 است که از 14 می آغاز شده است. کیت بلانشت را بار دیگر در جشنواره کن خواهیم دید. کمدی با بازی لئا سیدوکس، اولین قسمت از وسترن جدید کوین کاستنر و آثار کارگردانان بزرگی چون فرانسیس فورد کاپولا، دیوید کراننبرگ، یورگوس لانتیموس، پل شریدر، پائولو سورنتینو و چند فیلمساز برجسته دیگر نیز در هفتاد و هفتمین دوره به نمایش درآمد. از جشنواره فیلم کن نشان دادن نگاهی می اندازیم به مهم ترین آثاری که انتظار داریم در جشنواره فیلم کن 2024 ببینیم.

زمانی هر فیلم گای ریچی را یک رویداد سینمایی می‌دانستند و او را با کوئنتین تارانتینو مقایسه می‌کردند، اما حالا هفته‌ای یک فیلم می‌سازد (در پنج سال گذشته شش فیلم ساخته و دو یا سه فیلم دیگر در آینده اکران خواهد شد. سال)، کیفیت آثار او سینوسی شده است و اگرچه افتضاح نیست، اما به آثار محبوب و ماندگار او نزدیک نیست. نقد و بررسی فیلم «وزارت جنگ غیرقانونی» را در این مطلب می خوانید.

داستان «دپارتمان جنگ بی‌باک» حول محور گاس مارچ فیلیپس (هنری کویل)، یکی از اعضای واقعی اجرایی عملیات ویژه بریتانیا - به رهبری وینستون چرچیل - می‌چرخد که یک ماموریت فوق سری را بر عهده می‌گیرد. او باید یکی از مهم ترین کشتی های نازی ها را نابود کند، زیرا این کشتی نقش اساسی در تامین زیردریایی های آلمانی دارد و با انهدام آن، بریتانیا شانس موفقیت بیشتری در نبرد با هیتلر خواهد داشت. گاس چهار سرباز وفادار در کنار خود دارد و دو نفر نفوذی (الیزا گونزالس و بابس اولوسانموکن) در این عملیات به او کمک می کنند. همانطور که انتظار می رفت، هر کدام از این افراد تیپ شخصیتی متفاوتی دارند و البته قرار است بامزه باشند، اما به همه آنها فرصت کافی برای نمایش استعدادها یا عمق بخشیدن به شخصیتی که بازی می کنند داده نمی شود.

ستایش کوین کاستنر برای تبدیل آنچه که اساساً یک پیش درآمد سه ساعته است به چیزی که گاهی اوقات تا حدودی سرگرم کننده است. با این حال، "Horizon: An American Saga" به طرز ناامیدکننده ای از هم گسسته است. برخی از بخش‌ها می‌توانند به‌طور مستقل جذاب باشند، و خاطرات وسترن‌های کلاسیک را تداعی کنند، اما به قدری از هم گسیخته هستند که نمی‌توانند کنار هم قرار گیرند. برای هر لحظه که شما یک اشاره تصویری کوتاه به چیزی مانند جستجوگران (1956) پیدا می کنید، بقیه فیلم به عناصر خسته کننده کاهش می یابد. درست زمانی که فکر می‌کنید در حال آشنایی با شخصیت‌ها هستید، ناگهان به مکان و فضای دیگری منتقل می‌شوید تا روند را از اول شروع کنید.

خود کاستنر در ساعت اول ظاهر نمی شود و معرفی او آخرین چیزی نیست که فیلم ارائه می دهد. بسیاری از رویدادها به طور همزمان رخ می دهند، اما تعداد کمی از آنها قابل توجه، به یاد ماندنی یا معنادار می شوند. قابل درک است که بسیاری از اینها به این دلیل است که این اولین فیلم از چندین فیلمی است که کاستنر قصد دارد بسازد، اما در هر صورت، فیلم افتتاحیه باید بتواند تا حدودی خودش را حفظ کند. با وجود تمام انتقاداتی که فیلم‌های اخیری مانند The Dune: Part One یا Spider-Man: Into the Spider-Verse برای بیان نیمی از داستان دریافت کرده‌اند، این فیلم‌ها در مقایسه با Horizon شاهکار به نظر می‌رسند. [اینجا] احساس می کنید در حال تماشای قسمت آزمایشی یک سریال تلویزیونی هستید که خنده دار است زیرا ظاهراً کاستنر به دلیل کار روی این پروژه نتوانسته به یلوستون بازگردد.

شخصیت ها به ندرت از نظر موضوعی یا داستانی به هم مرتبط می شوند. به نظر می رسد ماجراها مجموعه ای از داستان ها هستند که به طرز ناشیانه ای کنار هم قرار گرفته اند. ممکن است آینده‌ای کاملاً جدید را برای وسترن‌های حماسی رقم بزند، اما هنوز تا تبدیل شدن به واقعیت راه زیادی در پیش دارد. پس از این شروع [ناامیدکننده]، قضاوت در مورد اینکه آیا اصلاً به آن خواهد رسید یا خیر، دشوار است. این فیلم به‌عنوان بازسازی «رقص با گرگ‌ها» یا حتی «مرات‌های آزاد» دیگر از کاستنر در خاطره نخواهد ماند. «افق: حماسه آمریکایی» که امضای مشخصی ندارد، به تمام معنا یک وسترن ارزان است. فیلمی تکراری و فراموش شدنی بدون هیچ ایده جدید.

«کفن ها» جدیدترین اثر دیوید کراننبرگ است که علاقه مندان به ژانر وحشت با آن آشنایی دارند. این فیلم که برای دریافت نخل طلای جشنواره کن 2024 رقابت می‌کند، تاکنون نقدهای متفاوتی دریافت کرده است.

«کفن‌ها» که مانند فیلم قبلی کراننبرگ، «جنایت‌های آینده» یک اثر علمی-تخیلی با عناصری از زیرژانر ترسناک بدن است، داستان مردی را روایت می‌کند که تنها بودن همسر مرحومش در قبر بنابراین او یک قبرستان جدید طراحی می کند که در آن مردم می توانند اجساد عزیزان خود را از طریق دوربین تماشا کنند.

نقدهای فیلم «کفن ها» نشان می دهد که بین منتقدان فاصله زیادی وجود دارد
فیلم های کراننبرگ مخاطبان خاص خود را دارند، اما منتقدان همیشه واکنش های مثبتی به آن ها نشان داده اند. حداقل تا کنون برای Shrouds اینطور نیست و برخی از منتقدان اصلی نقدهای منفی نوشته اند و از آن راضی نیستند، از جمله استفانی بانبری (منتقد ددلاین)، اوون گلیبرمن (منتقد ورایتی) و فیونا هالیگان (منتقد فیلم). . بین المللی).

همانند «جنایت های آینده» که بازخورد مثبتی از مخاطبان دریافت نکرد، امتیاز «کفن ها» در حال حاضر در سایت IMDB 6.2 است و احتمالا با اکران گسترده فیلم به زیر 6 خواهد رسید. امتیاز فیلم در روتن تومیتوز 50 درصد است که نشان از یک فیلم متوسط ​​دارد اما احتمالا در آینده مثبت تر شده و به بالای 60 خواهد رسید.در ادامه می توانید برخی از نقدهای فیلم «کفن ها» را بخوانید.

کمدی سیاه یعنی یافتن طنز در تاریک ترین لحظات زندگی. این ژانر با گرفتن تابوها و موضوعات تلخ و دردناک دنیا مانند مرگ، خشونت و ابهامات اخلاقی و تبدیل آنها به منبع خنده شناخته شده است و طرفداران خاص خود را دارد. همه نمی توانند با چنین فیلم هایی ارتباط برقرار کنند زیرا موضوع را ذاتاً خنده دار نمی دانند. ژانر کمدی سیاه دهه هاست که مخاطبان خود را سرگرم و ناراحت کرده است. ریشه های آن را می توان در فیلم های دهه 1940 مانند دیکتاتور بزرگ چارلی چاپلین و آرسنیک و توری قدیمی فرانک کاپرا یافت. از نظر فرهنگی، کمدی سیاه را می توان با بریتانیا مرتبط کرد، که سنت طولانی در استفاده از طنز برای رویارویی و مقابله با مفاهیم ناراحت کننده دارد. سینمای بریتانیا کمدی سیاه خود را با استفاده از تحقیر خود و شوخ طبعی به عنوان مکانیزم های مقابله ای تعریف کرده است. در اینجا نگاهی داریم به برخی از بهترین کمدی های تاریک که از این جزیره بیرون آمده اند. ممکن است برخی از فیلم ها بیشتر شناخته شوند و برخی دیگر نیاز به معرفی بیشتری داشته باشند.

در پایان کمیک متقاطع "شب آخر" در سال 1996، جردن بار دیگر تبدیل به فانوس سبز شد. او که دیوانه شده و توسط شرور Parallax تسخیر شده است، قدرت عظیمی را از سپاه گرین لنترن می‌دزدد و آنها را نابود می‌کند تا واقعیت را مطابق با اهداف خود تغییر دهد.

با این حال، وقتی متوجه می شود که او تنها کسی است که می تواند با روشن کردن دوباره خورشید در حال مرگ، بشریت را نجات دهد، با کمال میل به نجات جهان می پردازد. جردن در حالی که خود را به ستاره در حال مرگ می اندازد، اجازه می دهد شعله های آتش او را در حالی که سوگندش را می خواند: "در روشن ترین روز، در تاریک ترین شب، هیچ بدی از چشم من دور نخواهد شد."

این تنها یکی از هزاران قهرمانی گرین لنترن در تاریخ کمیک این شخصیت است. فراموش نکنیم Green Lantern با محوریت جان استوارت، که یکی از اولین قهرمانان کمیک سیاه دی سی است و داستانش زوایای تاریک ضمیر ناخودآگاه استوارت را آشکار می کند.

نامزدهای جوایز امی 2024 روز چهارشنبه 17 جولای توسط شرلی لی رالف و تونی هیل اعلام شد و درام حماسی تاریخی "Shogun" با 25 نامزدی و فصل دوم سریال کمدی "خرس" با 23 نامزدی پیشتاز شد. نامزدها این دومین جایزه امی در سال 2024 خواهد بود زیرا اعتصابات هالیوود آکادمی تلویزیون را مجبور کرد مراسم سال 2023 را در ژانویه امسال و درست در اواسط فصل اسکار برگزار کند.

علاوه بر این شبکه FX توانست HBO و Max را پس از دهه ها با 93 نامزدی در این دوره از رتبه دوم حذف کند و پس از نتفلیکس با 107 نامزدی در رتبه دوم قرار گیرد. این دو شبکه با 91 نامزدی در رتبه سوم قرار گرفتند. شبکه اف ایکس علاوه بر «شوگون» و «خرس»، سریال کمدی «سگ های رزرو» را نیز در میان نامزدهای بهترین سریال کمدی دارد.

20 سری مورد انتظار سال 2024; از "کارآگاه واقعی" تا "جنگ ستارگان"
سلنا گومز امسال توانست برای اولین بار برای بازی در فیلم «فقط قتل های درون ساختمان» در میان نامزدهای امی قرار بگیرد و در رشته بهترین بازیگر زن با کوئینتا برانسون، ایوو آدبری، کریستن ویگ، مایا رودولف و جین اسمارت رقابت کند. . رایان گاسلینگ و داکوتا فانینگ نیز برای اولین بار با «SNL» و «ریپلی» نامزد امی شدند.

مراسم معرفی برندگان و اهدای هفتاد و ششمین دوره جوایز امی 24 شهریورماه برگزار می شود.

سینما هنری است که به سرعت در حال توسعه است و اینکه چه فیلمی توانسته در نوآوری این هنر پیشرو باشد همیشه موضوعی جذاب بوده است. اولین فیلم با صدا، اولین فیلم رنگی، اولین فیلم با جلوه های ویژه کامپیوتری و همه اولین هایی که مسیر سینما را تغییر دادند. اما سوال عجیب اما جالبی که در این مورد می توان مطرح کرد این است که اولین فحاشی در سینما چه زمانی اتفاق افتاد؟ در مورد فحاشی در سینما، بحث این نیست که تکنولوژی چقدر پیشرفت کرده است. بلکه موضوع این بود که تا یک نقطه مشترک در تاریخ سینما، چه موضوعاتی در فیلم ها مجاز بوده و چه موضوعاتی مجاز نیستند. اولین استفاده از کلمه زشت در تاریخ سینما در فیلم "بر باد رفته" بود که در آخرین لحظات فیلم از کلمه "لعنتی" استفاده شد. اما اولین نفرین در تاریخ سینما موضوع پیچیده تری است. در تاریخ زبان و استفاده از ادبیات سخیف در هنر، آنقدر مفصل و طولانی است که می توان یک رمان کامل درباره آن نوشت. اما تاریخچه استفاده از زشت ترین واژه انگلیسی در تاریخ سینما بیشتر و قابل تحقیق و بررسی است. کلمه مورد بحث ما با «ف» شروع و به «ک» ختم می شود و یک «الف» در آن وجود دارد. این واژه شاید نه تنها در تاریخ سینما، بلکه در کل تاریخ ادبیات مطرح ترین و ممنوع ترین واژه بوده است و ورود آن به اکران سینما با چالش های کمی روبرو نبود. امروزه استفاده از این کلمه در فیلم ها آنقدر زیاد شده که اصلا حضور آنها را احساس نمی کنیم. اما تا مدت ها هرگونه استفاده از همین کلمه که امروزه رایج شده جرم محسوب می شد!

دنیای «بازی‌های تاج و تخت» پر از افسانه‌های اژدها و کسانی بود که سوار آن‌ها شدند. House of the Dragon عمیق‌تر به دنیای اژدها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این موجودات نسل‌ها بر دنیای وستروس تأثیر گذاشته‌اند. هر اژدها جنبه ای از شخصیت سوارکار محترم خود را منعکس می کند. اژدهایان سریال «خانواده اژدها» نیز نمادی از قدرت در این دنیا هستند. اگرچه آنها ممکن است از نظر اخلاقی بی طرف باشند، سواران آنها می توانند از آنها برای رسیدن به تقریباً هر هدفی استفاده کنند. خواه این اهداف خوب باشند یا بد.

اژدهایان «خانواده اژدها» بهترین و بدترین تأثیرات سواران خود را بر دنیای اطراف نشان می دهند. اگرچه داستان های این مجموعه ممکن است با منبع داستانی یعنی رمان ها متفاوت باشد، اما واضح است که اژدهاها تأثیر زیادی بر فرهنگ و رویدادهای وستروس دارند. برخی از اژدها مانند ورمیتور بدون سوار هستند و بیش از هر چیز نشان دهنده تاریخ اژدها هستند. دیگران، مانند سیراکس، ویژگی هایی دارند که نشان دهنده سواران آنهاست. هر اژدها ویژگی های شخصیتی خود را دارد و قدرت و توانایی خود را به روش های مختلف به تصویر می کشد.

در سال های اخیر، هالیوود علاقه زیادی به تولید «دنباله های میراثی» به ویژه پس از موفقیت «تاپ گان: ماوریک» (2022) پیدا کرده است. این نوع دنباله‌ها در واقع ادامه همان مسیر - و خط داستانی - فیلم اصلی هستند، اما داستان آنها چندین دهه بعد اتفاق می‌افتد، در دوره‌ای که شخصیت‌های اصلی اغلب پیر هستند، مانند "بلید رانر 2049". 2017)، «کرید» (2015)، «شکارچیان ارواح: زندگی پس از مرگ» (2021) و «جیغ» (2022). این رویکرد معمولاً جواب می دهد، زیرا نوستالژی یک نیروی محرکه قدرتمند در آوردن طرفداران به تئاتر است و به بازیگران قدیمی فرصت دیگری داده می شود تا به نقش های محبوب خود بازگردند. فیلم «گلادیاتور 2» یکی از این دنباله هاست که حدود 24 سال بعد از قسمت اول می آید اما شاید اگر ساخته نمی شد بهتر بود.