آرشیو مرداد ماه 1403

سینما هنری است که به سرعت در حال توسعه است و اینکه چه فیلمی توانسته در نوآوری این هنر پیشرو باشد همیشه موضوعی جذاب بوده است. اولین فیلم با صدا، اولین فیلم رنگی، اولین فیلم با جلوه های ویژه کامپیوتری و همه اولین هایی که مسیر سینما را تغییر دادند. اما سوال عجیب اما جالبی که در این مورد می توان مطرح کرد این است که اولین فحاشی در سینما چه زمانی اتفاق افتاد؟ در مورد فحاشی در سینما، بحث این نیست که تکنولوژی چقدر پیشرفت کرده است. بلکه موضوع این بود که تا یک نقطه مشترک در تاریخ سینما، چه موضوعاتی در فیلم ها مجاز بوده و چه موضوعاتی مجاز نیستند. اولین استفاده از کلمه زشت در تاریخ سینما در فیلم "بر باد رفته" بود که در آخرین لحظات فیلم از کلمه "لعنتی" استفاده شد. اما اولین نفرین در تاریخ سینما موضوع پیچیده تری است. در تاریخ زبان و استفاده از ادبیات سخیف در هنر، آنقدر مفصل و طولانی است که می توان یک رمان کامل درباره آن نوشت. اما تاریخچه استفاده از زشت ترین واژه انگلیسی در تاریخ سینما بیشتر و قابل تحقیق و بررسی است. کلمه مورد بحث ما با «ف» شروع و به «ک» ختم می شود و یک «الف» در آن وجود دارد. این واژه شاید نه تنها در تاریخ سینما، بلکه در کل تاریخ ادبیات مطرح ترین و ممنوع ترین واژه بوده است و ورود آن به اکران سینما با چالش های کمی روبرو نبود. امروزه استفاده از این کلمه در فیلم ها آنقدر زیاد شده که اصلا حضور آنها را احساس نمی کنیم. اما تا مدت ها هرگونه استفاده از همین کلمه که امروزه رایج شده جرم محسوب می شد!

دنیای «بازی‌های تاج و تخت» پر از افسانه‌های اژدها و کسانی بود که سوار آن‌ها شدند. House of the Dragon عمیق‌تر به دنیای اژدها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این موجودات نسل‌ها بر دنیای وستروس تأثیر گذاشته‌اند. هر اژدها جنبه ای از شخصیت سوارکار محترم خود را منعکس می کند. اژدهایان سریال «خانواده اژدها» نیز نمادی از قدرت در این دنیا هستند. اگرچه آنها ممکن است از نظر اخلاقی بی طرف باشند، سواران آنها می توانند از آنها برای رسیدن به تقریباً هر هدفی استفاده کنند. خواه این اهداف خوب باشند یا بد.

اژدهایان «خانواده اژدها» بهترین و بدترین تأثیرات سواران خود را بر دنیای اطراف نشان می دهند. اگرچه داستان های این مجموعه ممکن است با منبع داستانی یعنی رمان ها متفاوت باشد، اما واضح است که اژدهاها تأثیر زیادی بر فرهنگ و رویدادهای وستروس دارند. برخی از اژدها مانند ورمیتور بدون سوار هستند و بیش از هر چیز نشان دهنده تاریخ اژدها هستند. دیگران، مانند سیراکس، ویژگی هایی دارند که نشان دهنده سواران آنهاست. هر اژدها ویژگی های شخصیتی خود را دارد و قدرت و توانایی خود را به روش های مختلف به تصویر می کشد.

در سال های اخیر، هالیوود علاقه زیادی به تولید «دنباله های میراثی» به ویژه پس از موفقیت «تاپ گان: ماوریک» (2022) پیدا کرده است. این نوع دنباله‌ها در واقع ادامه همان مسیر - و خط داستانی - فیلم اصلی هستند، اما داستان آنها چندین دهه بعد اتفاق می‌افتد، در دوره‌ای که شخصیت‌های اصلی اغلب پیر هستند، مانند "بلید رانر 2049". 2017)، «کرید» (2015)، «شکارچیان ارواح: زندگی پس از مرگ» (2021) و «جیغ» (2022). این رویکرد معمولاً جواب می دهد، زیرا نوستالژی یک نیروی محرکه قدرتمند در آوردن طرفداران به تئاتر است و به بازیگران قدیمی فرصت دیگری داده می شود تا به نقش های محبوب خود بازگردند. فیلم «گلادیاتور 2» یکی از این دنباله هاست که حدود 24 سال بعد از قسمت اول می آید اما شاید اگر ساخته نمی شد بهتر بود.

نامزدهای جوایز امی 2024 روز چهارشنبه 17 جولای توسط شرلی لی رالف و تونی هیل اعلام شد و درام حماسی تاریخی "Shogun" با 25 نامزدی و فصل دوم سریال کمدی "خرس" با 23 نامزدی پیشتاز شد. نامزدها این دومین جایزه امی در سال 2024 خواهد بود زیرا اعتصابات هالیوود آکادمی تلویزیون را مجبور کرد مراسم سال 2023 را در ژانویه امسال و درست در اواسط فصل اسکار برگزار کند.

علاوه بر این شبکه FX توانست HBO و Max را پس از دهه ها با 93 نامزدی در این دوره از رتبه دوم حذف کند و پس از نتفلیکس با 107 نامزدی در رتبه دوم قرار گیرد. این دو شبکه با 91 نامزدی در رتبه سوم قرار گرفتند. شبکه اف ایکس علاوه بر «شوگون» و «خرس»، سریال کمدی «سگ های رزرو» را نیز در میان نامزدهای بهترین سریال کمدی دارد.

فیلمسازانی که سبک منحصر به فرد خود را به سینما می دهند، باید کتاب قانون را بنویسند و رسانه را بر اساس تصویر ذهنی از ابتدا بسازند. کریستوفر نولان یکی از این فیلمسازانی است که با تاثیر کارگردان به کار خود شکل داد و به آنچه امروز می بینیم تبدیل شد. این کارگردان برنده اسکار در ژانرهای مختلف فیلم ساخته و آثارش تاثیرگذار است. اما هیچ کدام از آنها صرفا برای سرگرمی ساخته نشده اند. اما نولان با هماهنگی بین مطالعه سبک کاری یک کارگردان و پوپولیسم، سبکی برای خود ایجاد کرده است. او تنها فیلمسازی نیست که این کار را می کند، اما تماشاگران با دیدن یکی از فیلم های نولان امضای او را می شناسند.