شنبه ۰۸ دی ۰۳ ۱۱:۱۰ ۱ بازديد
اگرچه نزدیک به 25 سال از اکران «مولان» می گذرد، اما این انیمیشن همچنان یکی از بهترین ساخته های دیزنی محسوب می شود، اما چرا «مولان» اهمیت دارد و چه چیزی آن را از دیگر ساخته های دیزنی در دهه 90 متمایز می کند؟یک فیلم اکشن درخشان
یکی از نقاط عطف این انیمیشن باید سکانس های اکشن منحصر به فرد آن باشد که همچنان در بین ساخته های دهه 90 دیزنی بهترین هستند و ردپایی از هنرهای رزمی شرقی مانند تای چی و کونگ فو در آن به چشم می خورد (به ویژه در مونتاژ به یاد ماندنی تمرینات مولان). سازندگان ظرافت خاصی به طراحی مبارزات داده اند و آن ها را به نوعی رقص توام با انعطاف و چابکی تبدیل کرده اند. اگرچه مولان قدرت بدنی مردان را ندارد و با دشمنان سرسخت روبرو می شود، اما با جزئیات و هوشمندی آنها را به چالش می کشد.
چنین فیلم اکشنی برای کار کردن نیاز به درگیری موثر بین شخصیت های خوب و بد دارد. سازندگان از این موضوع آگاه بودند و یکی از جدی ترین شرورهای دیزنی را به این انیمیشن آوردند: شان یو، رهبر ارتش هان، از همان ابتدا به عنوان یک جنگجوی ترسناک به تصویر کشیده می شود. او به همراه سربازانش به راحتی از دیوار چین می گذرد و به نگهبانان وحشی نگونبخت حمله می کند. بری کوک و تونی بنکرافت (کارگردانان فیلم) لباس های تیره به آنها پوشاندند تا به وضوح طبیعت شیطانی شان یو و نیروهایش را نشان دهند. تنها رنگ روشنی که در این شخصیت به چشم می خورد چشمان زرد اوست و تضاد رنگ پوست خنثی و چشمان درخشانش باعث شده که شان یو مزاحم هر مخاطبی شود و معتقدیم او توانایی انجام هر عمل شنیع را دارد.
طبق سنت فیلم های اکشن کلاسیک، در اینجا نیز با مونتاژی از مراحل آموزش و آماده سازی قهرمان داستان روبرو هستیم و این مونتاژ که مزین به آهنگ ماندگار «من تو رو مرد بر میارم» است. یکی از به یاد ماندنی ترین در تاریخ است. مولان و همرزمانش زیر نظر کاپیتان لی شانگ، آموزش های سختی را پشت سر می گذارند، از جمله حمل یک سطل آب به بالای کوه (در کنار سربازانی که با یکدیگر شوخی می کنند). همانطور که انتظار می رفت، این مونتاژ پیشرفت و رشد سربازان را نشان می دهد زیرا آنها نه تنها برای نبرد آماده می شوند بلکه با یکدیگر بیشتر آشنا می شوند و دوستی آنها عمیق تر می شود. این عناصر دست به دست هم داده اند تا یک انیمیشن اکشن عالی بسازند.
یکی از نقاط عطف این انیمیشن باید سکانس های اکشن منحصر به فرد آن باشد که همچنان در بین ساخته های دهه 90 دیزنی بهترین هستند و ردپایی از هنرهای رزمی شرقی مانند تای چی و کونگ فو در آن به چشم می خورد (به ویژه در مونتاژ به یاد ماندنی تمرینات مولان). سازندگان ظرافت خاصی به طراحی مبارزات داده اند و آن ها را به نوعی رقص توام با انعطاف و چابکی تبدیل کرده اند. اگرچه مولان قدرت بدنی مردان را ندارد و با دشمنان سرسخت روبرو می شود، اما با جزئیات و هوشمندی آنها را به چالش می کشد.
چنین فیلم اکشنی برای کار کردن نیاز به درگیری موثر بین شخصیت های خوب و بد دارد. سازندگان از این موضوع آگاه بودند و یکی از جدی ترین شرورهای دیزنی را به این انیمیشن آوردند: شان یو، رهبر ارتش هان، از همان ابتدا به عنوان یک جنگجوی ترسناک به تصویر کشیده می شود. او به همراه سربازانش به راحتی از دیوار چین می گذرد و به نگهبانان وحشی نگونبخت حمله می کند. بری کوک و تونی بنکرافت (کارگردانان فیلم) لباس های تیره به آنها پوشاندند تا به وضوح طبیعت شیطانی شان یو و نیروهایش را نشان دهند. تنها رنگ روشنی که در این شخصیت به چشم می خورد چشمان زرد اوست و تضاد رنگ پوست خنثی و چشمان درخشانش باعث شده که شان یو مزاحم هر مخاطبی شود و معتقدیم او توانایی انجام هر عمل شنیع را دارد.
طبق سنت فیلم های اکشن کلاسیک، در اینجا نیز با مونتاژی از مراحل آموزش و آماده سازی قهرمان داستان روبرو هستیم و این مونتاژ که مزین به آهنگ ماندگار «من تو رو مرد بر میارم» است. یکی از به یاد ماندنی ترین در تاریخ است. مولان و همرزمانش زیر نظر کاپیتان لی شانگ، آموزش های سختی را پشت سر می گذارند، از جمله حمل یک سطل آب به بالای کوه (در کنار سربازانی که با یکدیگر شوخی می کنند). همانطور که انتظار می رفت، این مونتاژ پیشرفت و رشد سربازان را نشان می دهد زیرا آنها نه تنها برای نبرد آماده می شوند بلکه با یکدیگر بیشتر آشنا می شوند و دوستی آنها عمیق تر می شود. این عناصر دست به دست هم داده اند تا یک انیمیشن اکشن عالی بسازند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر