نقدها و نمرات فیلم «افق: حماسه آمریکایی»؛ کوین کاستنرِ ناامیدکننده (جشنواره کن ۲۰۲۴)

ستایش کوین کاستنر برای تبدیل آنچه که اساساً یک پیش درآمد سه ساعته است به چیزی که گاهی اوقات تا حدودی سرگرم کننده است. با این حال، "Horizon: An American Saga" به طرز ناامیدکننده ای از هم گسسته است. برخی از بخش‌ها می‌توانند به‌طور مستقل جذاب باشند، و خاطرات وسترن‌های کلاسیک را تداعی کنند، اما به قدری از هم گسیخته هستند که نمی‌توانند کنار هم قرار گیرند. برای هر لحظه که شما یک اشاره تصویری کوتاه به چیزی مانند جستجوگران (1956) پیدا می کنید، بقیه فیلم به عناصر خسته کننده کاهش می یابد. درست زمانی که فکر می‌کنید در حال آشنایی با شخصیت‌ها هستید، ناگهان به مکان و فضای دیگری منتقل می‌شوید تا روند را از اول شروع کنید.

خود کاستنر در ساعت اول ظاهر نمی شود و معرفی او آخرین چیزی نیست که فیلم ارائه می دهد. بسیاری از رویدادها به طور همزمان رخ می دهند، اما تعداد کمی از آنها قابل توجه، به یاد ماندنی یا معنادار می شوند. قابل درک است که بسیاری از اینها به این دلیل است که این اولین فیلم از چندین فیلمی است که کاستنر قصد دارد بسازد، اما در هر صورت، فیلم افتتاحیه باید بتواند تا حدودی خودش را حفظ کند. با وجود تمام انتقاداتی که فیلم‌های اخیری مانند The Dune: Part One یا Spider-Man: Into the Spider-Verse برای بیان نیمی از داستان دریافت کرده‌اند، این فیلم‌ها در مقایسه با Horizon شاهکار به نظر می‌رسند. [اینجا] احساس می کنید در حال تماشای قسمت آزمایشی یک سریال تلویزیونی هستید که خنده دار است زیرا ظاهراً کاستنر به دلیل کار روی این پروژه نتوانسته به یلوستون بازگردد.

شخصیت ها به ندرت از نظر موضوعی یا داستانی به هم مرتبط می شوند. به نظر می رسد ماجراها مجموعه ای از داستان ها هستند که به طرز ناشیانه ای کنار هم قرار گرفته اند. ممکن است آینده‌ای کاملاً جدید را برای وسترن‌های حماسی رقم بزند، اما هنوز تا تبدیل شدن به واقعیت راه زیادی در پیش دارد. پس از این شروع [ناامیدکننده]، قضاوت در مورد اینکه آیا اصلاً به آن خواهد رسید یا خیر، دشوار است. این فیلم به‌عنوان بازسازی «رقص با گرگ‌ها» یا حتی «مرات‌های آزاد» دیگر از کاستنر در خاطره نخواهد ماند. «افق: حماسه آمریکایی» که امضای مشخصی ندارد، به تمام معنا یک وسترن ارزان است. فیلمی تکراری و فراموش شدنی بدون هیچ ایده جدید.هالیوود ریپورتر – دیوید رونی
دیوید رونی یکی از نقدهای منفی فیلم «افق: حماسه آمریکایی» را نوشت و از کیفیت تلویزیونی آن نیز انتقاد کرد: کوین کاستنر آنقدر در این زمینه بوده است که بتواند تفاوت فیلم وسترنی مانند «رقصندگان با گرگ ها» را تشخیص دهد. "، برای تشخیص مینی سریالی مانند "خانواده هتفیلد و مک کوی" یا سریال طولانی مانند "یلوستون". همه آن پروژه ها برای او موفقیت آمیز بوده و او برای آنها مفید بوده است. ارتباط او با ژانر اصلی آمریکایی و زمین ناهموار آن غیرقابل انکار است. پس چرا حماسه جدید او، Horizon: An American Saga، چنین شکستی است؟ این فیلم مانند یک مینی سریال است که می خواهد خودش را به عنوان یک فیلم نشان دهد.

این فیلم سه ساعته طاقت‌فرسا پر از صحنه‌ها و شخصیت‌های غیرضروری است که راه به جایی نمی‌برد و زمان زیادی طول می‌کشد تا رشته‌های داستانی آشفته‌اش به هم وصل شود. برادران وارنر قسمت اول را در تاریخ 28 ژوئن و قسمت دوم را در 16 آگوست اکران می کند و طبق گزارش ها، فصل سوم در حال تولید است. مونتاژ پرانرژی صحنه‌های اکشن قسمت بعدی، قسمت اول را به پایان می‌رساند و به این احساس آزاردهنده می‌افزاید که در حال تماشای یک سریال تلویزیونی اپیزودیک هستیم.

بررسی ها و نمرات فیلم "کفن ها"؛ شخصی ترین فیلم دیوید کراننبرگ (جشنواره کن 2024)
درپ - استیو پاند
برای دومین سال متوالی، یکی از پرحاشیه‌ترین نمایش‌ها در کن، فیلمی جریان اصلی بود که از امضای ژانر وسترن بهره می‌برد. اما ارتباط زیادی بین فیلم دهه 1920 مارتین اسکورسیزی به نام قاتلان ماه گل که یکی از موفقیت های جشنواره سال گذشته بود و کوین کاستنر افق: حماسه آمریکایی که یکشنبه شب در گرند لومیر به نمایش درآمد، وجود ندارد.

برای نزدیک شدن به آن مکان و دوره زمانی، اسکورسیزی باید سخت فکر می کرد که چه چیزی می تواند به ژانری بیاورد که احساس می کرد با کارگردانانی مانند جان فورد و هوارد هاکس در دهه های 1940 و 1950 و عملاً با وسترن به اوج خود رسیده است. «این باند خشن» ساخته سام پکینپا در اواخر دهه 60 به پایان رسید. با این حال، کاستنر علاقه ای به ارائه یک برداشت تازه از این ژانر ندارد. «افق» با افتخار و با شکوه قدمت دارد. یک وسترن برای کسانی که مثل خود کاستنر شکایت دارند که دیگر چنین فیلم هایی ساخته نمی شود.

این نوع فیلم‌هایی نیست که اغلب به کن می‌آیند، و کاستنر عموماً مردی کم حرف است که ممکن است نتواند سنت جشنواره را برای تشویق طولانی مدت در تمام اکران‌های اولیه بپذیرد. کمتر کارگردانی با تشویق ایستاده احساس ناراحتی کرده است تا کاستنر، که لبخندی افتضاحانه زد و انگشت اشاره اش را طوری چرخاند که انگار می خواهد بگوید: «حالا فیلم را بازی کن».

اما پس از [پخش]، با بلندتر شدن تشویق ها، قبل از رسیدن به اصل مطلب، با چشمانی اشکبار از تماشاگران تشکر کرد. او قول داد: سه فیلم دیگر در راه است.