چرا در سریال‌های انیمیشنی کودکان خبری از والدین نیست؟

موضوع رایج در سریال های انیمیشن کودکان، ماجراهای هیجان انگیز کودکان است در حالی که والدین آنها غافل هستند و کاملاً از فرار آنها بی خبر هستند. این موضوع تکراری این سوال را ایجاد می کند: چرا والدین شخصیت های کارتونی هرگز به فرزندان خود توجه کافی ندارند؟ ممکن است این یک ابزار داستان گویی ساده به نظر برسد، اما چندین دلیل اساسی در پس انتخاب این سبک روایت وجود دارد. یکی از دلایل اصلی به تصویر کشیدن والدین سهل انگار در برنامه های تلویزیونی متحرک، ارتباط بین بینندگان جوان با شخصیت اصلی و ایجاد امید در آنها برای برآورده شدن آرزوهایشان است.بسیاری از کودکان، به ویژه آنهایی که در بین مخاطبان این انیمیشن ها قرار دارند، معمولاً در زندگی خود با قوانین و نظارت والدین خود احساس محدودیت می کنند، اما این سریال ها دنیایی را ارائه می دهند که کودکان می توانند آزادانه و بدون نظارت مستمر بزرگسالان، ماجراهای متفاوتی داشته باشند. آنها به عنوان یک فرار از این واقعیت عمل می کنند. این نوع روایت با به تصویر کشیدن والدین به عنوان افراد مشغول، غیرمسئولانه یا صرفاً ناآگاه از سوء استفاده ها و ماجراهای عجیب فرزندانشان، به نمادی جهانی از استقلال و توانایی کودکان در شکل دادن به سرنوشت خود تبدیل شد.

انیمیشن هایی با این نوع روایت به بینندگان جوان این امکان را می دهد که هیجان استقلال و ماجراجویی را تجربه کنند و با نشان دادن خواسته ها و آرزوهای خود آنها را سرگرم کنند. اما در ادامه در مورد دلایل اصلی کمتر دیده شدن والدین در کنار فرزندان در برنامه های انیمیشن تلویزیونی صحبت خواهیم کرد.

در اکثر کارتون های محبوب، کودکان در ماجراجویی های خود تنها هستند
آبشار جاذبه

یکی از دلایل اصلی عدم حضور والدین در برنامه های انیمیشن تلویزیونی ایجاد محیطی است که کودکان بتوانند به طور مستقل شکوفا شوند. این نمایش ها اغلب حول محور قهرمانان نوجوانی می چرخد ​​که مدبر، باهوش و قادر به مدیریت موقعیت های چالش برانگیز هستند. با حذف شخصیت والدین از معادله، این شخصیت ها می توانند نقاط قوت خود را توسعه دهند، بر موانع غلبه کنند و در نهایت در ابعاد مختلف شخصیت رشد کنند.

نمایش هایی مانند "Gravity Falls" و "Adventure Time" نمونه های موفقی از این مفهوم هستند که شامل جفت خواهر و برادر در حال کاوش در جهان های اسرارآمیز، برخورد با موجودات خارق العاده و حل پازل های پیچیده است. آنها انجام می دهند در تمام این ماجراها، هیچ پدر و مادری برای نظارت یا راهنمایی آنها وجود ندارد. این غیبت به شخصیت های نوجوان این امکان را می دهد که انعطاف پذیری و تدبیر خود را نشان دهند که منجر به رشد شخصیت می شود و بینندگان نوجوان را برای پذیرش توانایی های آنها آماده می کند.

غیبت والدین در این انیمیشن های تلویزیونی نیز حس رفاقت را بین قهرمانان نوجوان تقویت کرده و پیوند بین آنها را عمیق تر می کند. بدون حضور بزرگسالان، خواهر و برادر یا گروهی از دوستان از یکدیگر حمایت می کنند و برای غلبه بر چالش ها بر نقاط قوت منحصر به فرد خود تکیه می کنند. این پویایی نه تنها روابط آنها را تقویت می کند، بلکه به مخاطبان جوان ارزش های مهمی مانند کار گروهی، اعتماد و وفاداری را نیز می آموزد. این نمایش ها با نشان دادن قدرت دوستی و توانایی تکیه بر یکدیگر، بر اهمیت ارتباطات قوی و تأثیر عمیقی که می تواند در غلبه بر موانع داشته باشد تأکید می کند.