یکشنبه ۰۶ آبان ۰۳ ۱۱:۳۵ ۵ بازديد
فیلم «او» به کارگردانی اسپایک جونز و «گمشده در ترجمه» به کارگردانی سوفیا کاپولا، دو فیلم جنجالی و خاطره انگیز در زمان اکران بودند. اما چیزی که بسیاری از مخاطبان نمی دانند این است که دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» بسیار بیشتر از آن چیزی که فکر می کردیم به یکدیگر مرتبط هستند. و نه فقط به این دلیل که هر دو از حضور اسکورت جوهانسون سود می برند. اگر به خط داستانی دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» نگاه کنیم و آن را زیر ذره بین تحلیلی خود قرار دهیم، متوجه خواهیم شد که هر دو فیلم در واقع داستان یکسانی را روایت می‌کنند. با این تفاوت که بین این دو روایت حدود ده سال فاصله است. فیلم «گمشده در ترجمه» که در سال 2003 اکران شد و «او» که در سال 2013 اکران شد، هر دو نگاهی صادقانه به موضوعی خاص دارند و آن را بررسی می کنند؛ موضوعی به نام تنهایی و دلیل رفتن این دو کارگردان به این موضوع بسیار عمیق تر و شخصی تر از آن چیزی است که در برخورد اول با آن مواجه می شویم.داستان «گمشده در ترجمه» و «او» درباره چیست؟
تصویری از فیلم گمشده در ترجمه
برای درک ارتباط فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» ابتدا باید به گذشته این دو فیلم اشاره کرد. «گمشده در ترجمه» در واقع اولین قسمت از سه گانه سوفیا کاپولا است که زندگی شخصی او را برای مخاطب روایت می کند. اما چیزی که این فیلم را درخشان می کند، سبک روایی و تکنیک آن است که باعث شد داستان برنده اسکار بهترین فیلمنامه شود. داستان درباره شارلوت با بازی اسکارلت جوهانسون است. زن جوانی که در دنیایی پر از امکانات احساس سرخوردگی می کند. انگار آزادی بر او سنگینی می کند. منظره درخشان و زیبای توکیو در واقع استعاره ای از وسعت دنیای اطراف و حس غریبی است که در شارلوت به وجود آمده است. حتی شریک زندگی او یک عکاس پرمشغله به نام جان است که شارلوت حتی برای او احساس دلتنگی می کند. جان دائماً مشغول کار خود است و نمی تواند به زندگی حرفه ای خود نگاه کند.
ده سال بعد، اسپایک جونز «Her» منتشر شد. داستان فیلم «او» درباره مردی 30 ساله به نام تئودور است که هنوز نتوانسته طلاقش از کاترین که عشق زندگی او بود را پشت سر بگذارد. او با نصب نرم افزار هوش مصنوعی به نام سامانتا با صدای اسکارلت جوهانسون ناراحتی خود را پنهان می کند و با این هوش مصنوعی سوراخ قلب خود را پر می کند. وظیفه این هوش مصنوعی رفع تمام نیازهای صاحبش است. حتی اگر این نیاز یک دل شکسته باشد. در طول داستان، تئودور متوجه می شود که دنیای سامانتا بسیار بزرگتر از دنیای اوست و گوشه نشین بودن لزوما به معنای تنها بودن نیست. «او» نیز مانند «گمشده در ترجمه» توانست جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کند
این دو فیلم در مورد رابطه اسپایک جونز و سوفیا کاپولا هستند
تئودور در فیلمش
دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» خیلی بیشتر از آن چیزی که به نظر می رسد به هم مرتبط هستند. نکته مهمی در این میان وجود دارد. اینکه سوفیا کاپولا و اسپایک جونز با هم ازدواج کردند و بعد از مدتی مجبور به طلاق شدند. به عقیده خیلی ها رابطه این دو بسیار نزدیک بود و جدایی آنها شوک عجیبی برای اطرافیانشان بود. اگرچه اسپایک جونز هرگز این نظریه را تأیید نکرده است که «او» درباره سوفیا کاپولا است، اما واضح است که شخصیت‌های کاترین و سامانتا در واقع بازنمایی خاصی از همسران سابقشان هستند. اینکه هم شارلوت در ترجمه گمشده و هم سامانتا در او توسط جوهانسون بازی می‌شوند (هر دو بهترین بازی‌های اسکارلت جوهانسون به حساب می‌آیند) نشان‌دهنده مهمی از این موضوع است و هر دو فیلم در واقع، این آخرین گفتگوی این دو نویسنده و کارگردان است. چه احساسی نسبت به پایان رابطه خود داشتند و چگونه پایان رابطه بر زندگی آنها تأثیر گذاشته و احساسات آنها را جریحه دار کرده است. نکته جالب در مورد دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» این است که احساس تنهایی پس از پایان یک رابطه معنادار را از دو منظر کاملا متفاوت به تصویر می کشد. چگونه کاستی های درونی خود را در دیگران جستجو می کنیم و سعی می کنیم به هر قیمتی از تنهایی فرار کنیم. سوفیا کاپولا دو شخصیت اصلی خود، شارلوت و باب هریس (با بازی بیل موری) را در دنیایی متفاوت از دنیایی که به آن عادت کرده اند قرار می دهد و نحوه انطباق آنها با این دنیای بیگانه را به تصویر می کشد. باب هریس که همزمان نمی تواند زندگی شخصی و کارش را کنترل کند و شارلوت که دائماً احساس تعلق نداشتن به دنیای اطراف خود را به همراه دارد.
12 فیلم دیدنی که باید در تنهایی تماشا کنید
هر کارگردان در نهایت نتیجه متفاوت اما امیدوارکننده ای می گیرد
تئودور در مقابل هوش مصنوعی اش
اسپایک جونز نیز بر همین اساس در فیلم «او» داستان را روایت می کند و موقعیتی مشابه را برای شخصیت اصلی خلق می کند اما با یک تفاوت بسیار مهم; اسپایک جونز به جای بررسی دنیای اطراف شخصیت اصلی، رابطه بین شخصیت اصلی و دنیای اطراف را بررسی می کند. نکاتی در دنیای تئودور در «او» وجود دارد که زندگی باب و شارلوت در «گمشده در ترجمه» فاقد آن است و آن وجود هوش مصنوعی و فضای مجازی است که بسیار تأثیرگذار است. انزوای شخصیت‌های فیلم سوفیا کاپولا حس دنیایی عاری از فضای مجازی و دشواری‌های ارتباط چهره به چهره انسان را دارد. در حالی که فیلم اسپایک جونز نگرانی خود را با استفاده از ارتباطات انسانی تنها با فناوری هایی که با هدف رفع نیازهای انسان ایجاد شده اند ابراز می کند. ما می‌توانیم همیشه از طریق فضای مجازی به یکدیگر متصل باشیم، اما چیزی که این کار را دشوار می‌کند، سهولت ارتباط نیست، بلکه دشواری انسان‌ها در برقراری ارتباط با یکدیگر است.
تصویری از فیلم گمشده در ترجمه
برای درک ارتباط فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» ابتدا باید به گذشته این دو فیلم اشاره کرد. «گمشده در ترجمه» در واقع اولین قسمت از سه گانه سوفیا کاپولا است که زندگی شخصی او را برای مخاطب روایت می کند. اما چیزی که این فیلم را درخشان می کند، سبک روایی و تکنیک آن است که باعث شد داستان برنده اسکار بهترین فیلمنامه شود. داستان درباره شارلوت با بازی اسکارلت جوهانسون است. زن جوانی که در دنیایی پر از امکانات احساس سرخوردگی می کند. انگار آزادی بر او سنگینی می کند. منظره درخشان و زیبای توکیو در واقع استعاره ای از وسعت دنیای اطراف و حس غریبی است که در شارلوت به وجود آمده است. حتی شریک زندگی او یک عکاس پرمشغله به نام جان است که شارلوت حتی برای او احساس دلتنگی می کند. جان دائماً مشغول کار خود است و نمی تواند به زندگی حرفه ای خود نگاه کند.
ده سال بعد، اسپایک جونز «Her» منتشر شد. داستان فیلم «او» درباره مردی 30 ساله به نام تئودور است که هنوز نتوانسته طلاقش از کاترین که عشق زندگی او بود را پشت سر بگذارد. او با نصب نرم افزار هوش مصنوعی به نام سامانتا با صدای اسکارلت جوهانسون ناراحتی خود را پنهان می کند و با این هوش مصنوعی سوراخ قلب خود را پر می کند. وظیفه این هوش مصنوعی رفع تمام نیازهای صاحبش است. حتی اگر این نیاز یک دل شکسته باشد. در طول داستان، تئودور متوجه می شود که دنیای سامانتا بسیار بزرگتر از دنیای اوست و گوشه نشین بودن لزوما به معنای تنها بودن نیست. «او» نیز مانند «گمشده در ترجمه» توانست جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کند
این دو فیلم در مورد رابطه اسپایک جونز و سوفیا کاپولا هستند
تئودور در فیلمش
دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» خیلی بیشتر از آن چیزی که به نظر می رسد به هم مرتبط هستند. نکته مهمی در این میان وجود دارد. اینکه سوفیا کاپولا و اسپایک جونز با هم ازدواج کردند و بعد از مدتی مجبور به طلاق شدند. به عقیده خیلی ها رابطه این دو بسیار نزدیک بود و جدایی آنها شوک عجیبی برای اطرافیانشان بود. اگرچه اسپایک جونز هرگز این نظریه را تأیید نکرده است که «او» درباره سوفیا کاپولا است، اما واضح است که شخصیت‌های کاترین و سامانتا در واقع بازنمایی خاصی از همسران سابقشان هستند. اینکه هم شارلوت در ترجمه گمشده و هم سامانتا در او توسط جوهانسون بازی می‌شوند (هر دو بهترین بازی‌های اسکارلت جوهانسون به حساب می‌آیند) نشان‌دهنده مهمی از این موضوع است و هر دو فیلم در واقع، این آخرین گفتگوی این دو نویسنده و کارگردان است. چه احساسی نسبت به پایان رابطه خود داشتند و چگونه پایان رابطه بر زندگی آنها تأثیر گذاشته و احساسات آنها را جریحه دار کرده است. نکته جالب در مورد دو فیلم «او» و «گمشده در ترجمه» این است که احساس تنهایی پس از پایان یک رابطه معنادار را از دو منظر کاملا متفاوت به تصویر می کشد. چگونه کاستی های درونی خود را در دیگران جستجو می کنیم و سعی می کنیم به هر قیمتی از تنهایی فرار کنیم. سوفیا کاپولا دو شخصیت اصلی خود، شارلوت و باب هریس (با بازی بیل موری) را در دنیایی متفاوت از دنیایی که به آن عادت کرده اند قرار می دهد و نحوه انطباق آنها با این دنیای بیگانه را به تصویر می کشد. باب هریس که همزمان نمی تواند زندگی شخصی و کارش را کنترل کند و شارلوت که دائماً احساس تعلق نداشتن به دنیای اطراف خود را به همراه دارد.
12 فیلم دیدنی که باید در تنهایی تماشا کنید
هر کارگردان در نهایت نتیجه متفاوت اما امیدوارکننده ای می گیرد
تئودور در مقابل هوش مصنوعی اش
اسپایک جونز نیز بر همین اساس در فیلم «او» داستان را روایت می کند و موقعیتی مشابه را برای شخصیت اصلی خلق می کند اما با یک تفاوت بسیار مهم; اسپایک جونز به جای بررسی دنیای اطراف شخصیت اصلی، رابطه بین شخصیت اصلی و دنیای اطراف را بررسی می کند. نکاتی در دنیای تئودور در «او» وجود دارد که زندگی باب و شارلوت در «گمشده در ترجمه» فاقد آن است و آن وجود هوش مصنوعی و فضای مجازی است که بسیار تأثیرگذار است. انزوای شخصیت‌های فیلم سوفیا کاپولا حس دنیایی عاری از فضای مجازی و دشواری‌های ارتباط چهره به چهره انسان را دارد. در حالی که فیلم اسپایک جونز نگرانی خود را با استفاده از ارتباطات انسانی تنها با فناوری هایی که با هدف رفع نیازهای انسان ایجاد شده اند ابراز می کند. ما می‌توانیم همیشه از طریق فضای مجازی به یکدیگر متصل باشیم، اما چیزی که این کار را دشوار می‌کند، سهولت ارتباط نیست، بلکه دشواری انسان‌ها در برقراری ارتباط با یکدیگر است.
- ۰ ۰
- ۰ نظر